دوراهی!

بخونین و جدی نگیریناااا!!! یه چن وقته میگم اصن بیخیال همه چی شم!
به خدا از زندگی افتادم اون قد پای نت بودم... دانشگاه هم که احتمالاً از هفته دیگه میرم! باید درس بیشتر بخونم! می خوام کلاس اسپانیایی هم ثبت نام کنم، گرچه ولش می کنم و مثه فرانسه خودم تو خونه می خونم، ولی خب به هر حال یه فعالیته دیگه! هیییی با خودم میگم: کمش می کنم، اینترنت رو، علافی رو، خونه موندن رو! با دانشگا رفتن اتوماتیک درس میشه، می دونم! ولی چرا باید زرو بالا سرم باشه؟
از کارم خسته شدم! اگه پولش خوب نبود، یه دقیقه هم دنبالش نمی کردم! اون هم آخه لامصب آدم رو بند خونه می کنه!
از یه طرف موندم سر دوراهی! با این که یه ماه هم نمیشه وبلاگ می نویسم، ولی خسته ام کرده!
پس ناراحت نشین اگه دیر به دیر میام! کلی کار دارم... هنوز گواهینامه ام مونده! امتحان شهرش آدم رو پیر میکنه! سه تا دکتر باید برم تا آخر شهریور(چیز مهمی نیس... دکترای سوسولیه بیشتر!!!)
باز هم این دانشگاه و اول مهر و امیدای واهی که شاید یکی رو پیدا کنم! مهر هر سال واسم شده مثه شب کریسمس مسیحیا! دعا می کنم کلی قبلش! من بی دین و ایمون میفتم به دعا و عز و التماس به خدا! البته سال پیش از خدا خواستم دوستای خوب بهم بده! همین موقع بود. چند تا دوست خیلی خوب و خیلیییی صمیمی پیدا کردم که بعد ۶ ماه، رفت و آمد خونوادگی هم پیدا کردیم! خب شکر! با این که من قیدش رو زدم، اون گاهی هوام رو داره... نمی دونم اگه امسال ازش یه بی اف بخوام بهم میده یا نه‌:))))
وبلاگارو دوس دارم! با ولع همه رو می خونم! ولی گاهی به خودم می گم: نکنه عامل افسردگیت شن! اینا چی رو ازت درمان می کنن! چرا می نویسی؟؟؟
نمی دونم!

دفترچه خاطراتمه!  دوسش دارم! ولی یهو شاید زد به سرم و...
مثه بلایی که دارم سر  فیس بوکم میارم! البته هنوز هر روز ۲،۳ بار چکش می کنم ولی فعالیتم صفره! بی صدا میام و میرم! آخرین کتابی که درست و حسابی خوندم مال ۵ ماه پیش بود! بقیه اش زبان خوندم اگه چیزی خوندم!
منی که همه وقتم تو کتابام بود... البته زیاد ویکیپیدیا میرم! ولی می دونین چیه؟ دارم درک می کنم که میگن اینترنت اعتیاد آوره یعنی چی!
موندم سر این دو راهی! نمی دونم چه مرگمه... تنهام؟؟؟ شاید!! ولی مگه همه یکی رو دارن؟ نه...
زیاد به این تنهاییم فک می کنم؟ آره! خب احمق جون تنهاییت رو با دوستات پر کن!
نه... دوس سر جاش، همدم یه چیز دیگه است!
آخرش هم میرسم به فحش و نفرین به استریت ها و آفرینش و زمین و زمان!

ولی خب زود خوب میشم! تنها انتقامی که میشه از زندگی گرفت، خندیدنه

 

آره فردا یه روز دیگه است!

پ.ن: واااای من چقدر عاشق شخصیت این زنم! شاهکاره یعنی اسکارلت اوهارا!