آن پسر مزه شکلات می داد

من پسری را دوست دارم

به اندازه همه وجود بی ارزشم

به بلندای قد بلندم، که در برابرش بس پستم

به تنومندی اندامم که در کنار او ناچیزم

و به پاکی و صداقت قلبی که

در مقایسه با صافی او،چون جویی پر لجنم

شرمسارم که از او بنویسم

هر چند نوشته ام

چون قلمم از نوشتن این همه خوبی

این اندازه حسن خسته می شود

تاب کشیدن بار گران چنین فرشته ای ندارد

وانگهی می شکند

و خودکار از شوق دیدن این نامیرا خدایگان

جوهر پس میدهد

روی کاغذی که از حقارت خود در برابر او

می خواهد پاره پاره شود

و من چه بگویم که تمام زندگیم

فدای یک لحظه خوشی او

چند دقیقه قهقهه شیرینش

با آن صدای نمکی پسرانه ـ مردانه

و همه سوی چشمم

برود پس از یک دل سیر دیدنش

و لبانم

خشک گردند

ترک بردارند

ولی نه پیش از ساعتی بر لب او بوسه زدن

همه هستی من به قربان آنی

شادی و سرخوشی آن عزیز

آن پسر

که در چشمانش عشق را یافتم

و با هر جنبش دستش

احساس احساس داشتن را حس کردم

با هر تار پرنیان آوای بهشتی او

گوشم را نواختم و گریستم

آری من عاشق چنین فرشته ای شدم

من پسری را دوست دارم که

هر شب از فکرش آبستن می شوم

و هر پگاه

کودک خوشرو وخوش خنده خود رامی زایم

من عاشق پسری شدم که

از سر شانه های چو قندش

خامه زده شده با شکر را می مکیدم

و از سرانگشتان پر مهرش

توت فرنگی می خوردم

و هرگاه به این میوه عشق برمیخورم

ناخواسته به یاد او می افتم

و سر انگشتانش

من عاشق پسری شدم

که تنش

همه اندام آتشین اش

بوی شراب قرمز می داد

و مستم می کرد

و آن کف دستانش

بوی بادام می داد

و من هر روز با آن کفین

تیمم می کردم تا شب

آن پسر گردنش بوی تند نارنج می داد

و هر گاه که می گزیدم آن گریبان پر تب را

بوی نارنج چنان مستم میکرد

که به سرزمین های شمالی می برد مرا

آن پسر چشمانش بوی آب چشمه می داد

و گیسوانش آن بویی را تراوش میکرد

که می بایست

بوی پسر بودن

مردانگی

تند و جذاب

و آه شیرین ترین بخش بدنش

لب هایش

آن پسر که من دوستش میدارم

بوی شکلات میدهد

آن لبان تابناکش

که برقش در شب مرا راهنماست

مزه شیرین شکلات میداد

و من از آن طعم عاشقانه میچشیدم هردم

با هر بهانه

هر خنده

و گاها” هر دعوا

که به قهری چند ثانیه ای می انجامید همیشه

و با بوسه من از لبان شکلات آلودش

به شیرین ترین آشتی ها تبدیل می شد

آن پسر که من دوستش دارم

باید بر لبانش شکلات گذاشت

و آن را لیسید

بوسید

لب را میگویم

تا که طعم مهیج لبانش

با شیرینی بی بدیل شکلات بیامیزند

آن پسر را تا همیشه باید بوسید

و بویید

و از غنچه لبانش، شکلاتی به شکل

گل سرخ چید

و سپس شکلاتی به فرم قلب

در کامش نهاد

و چهره اش را

به هنگام بستن چشمانش

در همان صدم ثانیه رسیدنش

به اوج لذت شکلاتی نگریست

من عاشق پسری شدم که

نمی شد سر میز صبحانه

با او باشی و بر لبش شکلات صبحانه نمالی

و از او نخواهی که با آن لبهای شکلاتی

بر لبانت بوسه بزند

و تو آنگاه با لذت میفهمی که

آن پسری که دوستش داری

مزه شکلات می داد

۸\۶\۸۹