واقعی بهتر از مجازی

این روزا که نبودم ( فک کنم یه دو هفته ای شد که سر نزده م به بلاگم) کلی کار جدی داشتم! رفتم آریان پور واسه اینترویوی استخدام، تو محل کار خودم یه سری جلسه خیلی طولانی و خسته کننده و یه برنامه تالیف کتاب داشتم (و دارم) و این که یه ۴، ۵ روزی سرمای اسسسساااااسسسسی خوردم که خیلی حال داد! (من از سرماخوردگی خیلی خوشم میاد) خلاصه پس از مدت ها درس خوندن و جون کردن یه استراحت حسابی کردم!!!!

با یکی از دوستام حرف زدم و کلی تشویقم کرد واسه اپلای کردن ( چون گفت واسه ترم بهار ۲۰۱۴ میشه الان تا تابستون اقدام کرد) حالا باید بشینم با دوس دخترام برنامه درسی بریزم :)) بعدش هم این که میخواستم راجع به امیرحسین آکادمی گوگوش بگم که واسه م تبدیل شده به یه آتوی خیلی خوب واسه مبارزه با هموفوبیا! میشینیم با بقیه نگا می کنیم آکادمی رو، بعد یکی میگی این گیه! هیچی نمیگم چون تا این جاش مشگلی نیست. ولی رادارم تیز میشه که ببینم بعدش کسی ک*شعر میگه یا نه. اگه بگه که مادر پدرش میان جلو چشش. تو فیس بوک هم سعی می کنم که زیر کامنتایی که بر ضدش میذارن مبارزه کنم (از راه ریپورت کردن و جوابای دندون شکن و گاهاً قبیح دادن) . البته این هم بگم که خیلی باهاش حال نمی کنم هاااااا ولی دیگه در هر صورت.

نمره هام دارن دونه دونه میان (الان دیگه فقط دو تا از ۱۱ تا مونده) یه کار باحالی کردم قبل از اومدنشون که خودم الان کف کردم: اومدم اون موقع که خیلی هم امیدی به نمره خوب گرفتن نداشتم، یه لیست درست کردم تو نت گوشیم ولی خیلی خوشبینانه، نمره های بسیار بالاتری از اونی که می دونستم میگیرم رو واسه هر درس نوشتم. بعد که نمره ها اومد، در کمال تعجب دیدم که همه، تاکید می کنم، همه نمره ها بجز یکی بیشتر از اون چیزی شده بود که در خوشبینانه ترین حالت ممکن حدس زده بودم! یعنی عععععاااااااالی بووووود این کار. خیلی حال داد.

فیلم بلک سوان رو واسه دومین بار دیدم دو، سه شب پیش و به اوج لذت فیلمی رسیدم و کلی روحیه گرفتم! :))) با این که فیلم غمگین و حال بهم زنیه به زعم خیلیا، ولی واسه من جواب میدی چون شخصیت خودم رو بمثابه آینه ای از کاراکتر نینا میبینم و هر بار بیشتر عاشق ناتالی پرتمن میشم. عشقمه!

خیلی این پست مطلباش نامرتبطن ولی دیگه همینه! عکس عشقمو (همون خواننده ترکه) پرینت گرفتم گنده زدم رو دیوارم. مامانم هر دفعه رد میشه میگه: این به قرآن شبیه توئه! من هم هی میگم عزیز من اولاً که من تو خوابم نمیبینم شبیه این جیگر شم، بعدش هم من شبیه اونم نه اون شبیه من! آخه من سگ کی باشم که اون بخواد با ۳۲ سال سن مثه من باشه :)) خلاصه داستانی داریم سر این عکس اروتیک آقامون مورات بُز.

در آخر می خوام یه شکایتی از یکی از بلاگرای محبوبم بکنم! :( آخه پدی این چه کار خزی بود کردی؟ یعنی چی وبلاگت رو محدود کردی؟ آخه عزیز من ما دلمون واسه ت می تنگه کلی. دست کم یه وبلاگ دیگه بزن که خصوصی نباشه و ما از حالت باخبر شیم. خلاصه که شاکیم ازت پدی اساسی.

آهاااااااااان اِلی عزیزم خیلی خوشحالم که برگشتی پس از ماهها غیبت دوست مجازیم که نمی دونم چرا انقد دوست دارم :)))) ببین از این به بعد تو رو خدا این جوری طولانی نذار برو بابا ما هم آدمیم!

دیگه چیزی به ذهنم نمی رسه که بگم جز این که با خبرای خوب میام به زودی

پ.ن: وی پی ان سگم وصل نمیشه. هی میام آپ کنم اینو، هی نمیشه. بعد هی چیزای جدید یادم میاد و میام تو نت لپتاپ می نویسم. واسه همینه که هی مطالب بی ربط و بی ربط تر اضافه میشه به متن.
بوووس