عکست

عکست را می بینم

چشمانت به رنگ عسل

چهره ات به رنگ عشق

خنده ات به شادابی گل

نوری از شهوت پاک به صورتت پاشیده

گونه ات لبهایت

همه در آرزوی لمسند

دفتر شعرم را باز کردم

عطر تو باز هم همه ام را پر کرد

یاد تو بر چهره ام

چه رنگ ها که نمی آمیزد

آه چقدر تو

چقدر تو

می بندمش

جانم هم می رود با بستنش اما

حرف هایی هست که نباید نوشت

چیزهایی که نباید گفت

اینجا امن نیست

این دفتر، آن دفتر من نیست

برایت صندوقچه ای کنار گذاشته ام

لبالب پر از دفترهایی از جنس تو

با هزاران قفل و بست

در سینه ام

باز هم خیره می شوم بر عکست

چه ظالمانه زیبایی

دشنام برانگیز است ریزه کاری های چهره تو

آزار دهنده است برق چشمان تو

عکست همچنان رو به رویم

گاهی می اندیشم

عکست که با من این کرد

پس اگر خودت بودی

چه می کرد وجودت با من

هنوز هم عکست رو به روی من است

چشمانت

چهره ات

خنده ات

گونه ات

لب هایت

۸۹\۱۲\۹