*من و من*

 من می خواهم دستان او را بگیرم


 من اما


 دستان من را می گیرم


 اینجا من ام که بر من فرمان می رانم


 من ام که عقل را


 بر قلب چیره می کنم


 اما من


 نمی توانم بیشتر از چند ثانیه


 بر من پیروز باشم


 باز هم آن من ام


 که دلم را


 پادشاه تنم می کنم


 من را من، نیرو می دهم


 من میگویم


 من او را می خواهم


 من می خواهم بگویم


 نه، این ناشدنی است


 اما من نمی گویم


 چون می دانم


 روزی


 جایی


 به او می رسم


 چه آرام و با ترحم


 دست من را رها می کنم


 می گذارم بروم


 پرواز کنم


 سبک بال


 من دوست دارم من را


 که از من، منی می سازد


 که هر کسی نمی تواند مانندم باشد


 اکنون که من دستان او را گرفته ام


 در رویایم


 دست کم آرامم


 گذاشتم من


 برای چند لحظه ناقابل


 خوب آرام باشد


 من چقدر من را دوست دارم

 ۹۰\۱\۲۵